U razgranatoj mreži firmi i milionskih poslova Olivere Ilinčić, nekadašnje savjetnice pravosnažno osuđenog i odbjeglog Svetozara Marovića, postoji i ugovor prema kojem joj je biznismen Zoran-Ćoćo Bećirović platio 480.000 eura jer je sa zemljišta bivše kasarne Skočiđevojka u Reževićima, obrisala obavještenje, odnosno zabilježbu restitucije.

Libertas objavljuje ključne detalje iz ugovora, koji je sklopljen u Budvi 14. decembra 2007. godine, između Bećirovićeve firme ”Caldero trading limited” sa Kipra i ofšor kompanije “Standard consulting corporation” sa Sejšela, iza koje se, sudeći prema obimnoj dokumentaciji, godinama nalazila Olivera Ilinčić.

Ugovor Bećirovićeve firme i kompanije sa Sejšela Foto: Screenshot/Libertas Press

Upravo brisanje zabilježbe restitucije sa nekadašnjeg vojnog kompleksa, koja je po zahtjevu nekoliko porodica bila upisana 2005. godine, poslužila je tada novim vlasnicima unosnu, milionsku zaradu, jer na katastarske parcele nije bio upisan nikakav teret.

“Strane potvrđuju da je “Standard Consulting”, na zahtjev kompanije “Noble Investment”, preduzeo sve potrebne korake kako bi izbrisao obavještenje o postupku restitucije, koje je postojalo na zemljištu upisanom u Katastar nepokretnosti br. 104 za katastarsku opštinu Reževići 1, katastarske parcele 1668 i 1745 u Budvi, u vlasništvu kompanije “Spartak” iz Herceg Novog”, piše u ugovoru.

U tom ugovoru potvrđeno je i da “Noble Investment” nije stekao vlasnički udio u firmi “Spartak”, već da je vlasništvo preuzela, odnosno stekla Bećirovićeva firma sa Kipra - “Caldero Trading Limited”.

“S obzirom na činjenice iz prvog i drugog stava ovog člana, “Caldero Trading Limited” je pristao da plati troškove “Standard Consulting”, koji su nastali u vezi sa brisanjem postupka restitucije sa zemljišta”, piše u ugovoru koji je tada u ime Bećirovićeve firme, po punomoćju, potpisao njegov advokat iz Budve Branko Čolović, a za “Standard consulting corporation” direktorica Ana Mari Lasperans.

Skočiđevojka Foto: Savo Prelević

Tokom ugovaranja isplate, zbog brisanja zabilježbe restitucije sa katastarskih parcela na Skočiđevojci, navodi se i da ukoliko tokom plaćanja bude bilo poreskih opterećenja onda će to platiti firma “Standard consulting corporation”.

Od države do Ćoća cijena vrtoglavo rasla

Olivera Ilinčić bila je savjetnica Marovića dok je bio predsjednik Državne zajednice Srbije i Crne Gore, a pri kraju mandata on joj je povjerio funkciju direktora Fonda za privatizaciju vojne imovine Srbije i Crne Gore.

Tada su u bescjenje prodate mnoge vojne baze, između ostalih i Skočiđevojka u Reževićima, vojna odmarališta i druge vrijedne nekretnine na crnogorskom primorju, a na spisku se našla i nekadašnja austrijska tvrđava Arza na poluostrvu Luštica, koju je pazario srpski biznismen Mirko Latinović.

Marović Foto: Savo Prelević

On je kasnije postao Marovićev partner u brojnim nezakonitim poslovima u Budvi, zbog kojih je Marović pravosnažno osuđen. Međutim, nakon što je sa tužilaštvom sklopio sporazum o priznanju krivice, pobjegao je u Beograd. U jesen naredne godine nastupiće apsolutna zastara.

Vojni kompleks Skočiđevojka prodat je u maju 2005. godine za iznos od 2,3 miliona eura.

Vrijedno zemljište, koje obuhvata 66.242 kvadrata na rtu između Budve i Petrovca, prodalo je tadašnje Ministarstvo odbrane zajedno sa Fondom za reformu sistema odbrane, ali uz saglasnost Vlade Crne Gore.

Kupoprodajni ugovor, gdje se vjeruje da je došlo do ugrožavanja javnog interesa, kako za državu, tako i za bivše vlasnike zemljišta, potpisan je 6. maja 2005. godine sa ruskom investicionom kompanijom “Opora“, koju je zastupao direktor Nikolaj Zemljanski i firmom “Spartak“ iz Kotora, čiji je zastupnik bio izvršni direktor Aleksandar Beljakov.

Ruski kupci su kvadrat državi platili po cijeni od 34 eura, ali je u vrijeme kada je prodato državno zemljište postojao spor restitucije, koji je pokrenulo nekoliko ranijih vlasnika, kojima su vlasti tadašnje Federativne Republike Jugoslavije nacionalizovali parcele za potrebe izgradnje vojne baze.

Tada je Osnovni sud u Kotoru naložio da se u katastar nepokretnosti upiše privremena mjera zabrane raspolaganja ovim zemljištem.

U realizaciju posla, kako je u Studiji slučaja 2012. godine objavio MANS, tadašnji ministar finansija Igor Lukšić je u septembru 2005. godine uputio Osnovnom sudu u Kotoru prijedlog za izmjenu te mjere.

Lukšić je sudije zamolio da se privremena mjera stavi van snage, objašnjavajući da će 10 odsto od kupoprodajne cijene zemljišta, navodno, biti plaćeno Fondu za obeštećenje, od kojeg raniji vlasnici mogu naknadno da naplate svoja potraživanja.

Libertas nema potvrdu, niti podatke koja je tačno bila uloga ofšor firme Olivere Ilinčić u postupku brisanja obavještenja o restituciji, a za koju postoji ugovor da joj je isplaćeno 480.000 zbog uspješno obavljenog posla.

Dvije godine kasnije u avgustu 2007. godine ruski vlasnici potpuno izlaze iz “Spartaka“, jer cjelokupan udio prodaju kiparskoj firmi “Caldero Trading Limited“ Zorana-Ćoća Bećirovića.

Foto: Screenshot/Libertas Press

Vojni kompleks kupuje Bećirovićeva firma za 14 miliona eura, a ova suma je, sudeći prema obimnoj dokumentaciji u koju je Libertas imao uvid, isplaćena u dva navrata – 21. i 25. septembra 2007. godine i to u iznosima od 7.000.000 i 7.242.030 eura.

Samo sedam dana nakon što je trgovao vrijedne parcele, Bećirovićev “Caldero Trading Limited“ je preprodao zemljište kompaniji “Montenegro Real Estate Investment Company Limited“, koja je registrovana na ofšor destinaciji Britanskih Djevičanskih Ostrva.

Ugovor je potpisan je 6. septembra 2007. i njime je “Caldero Trading Limited“ zaradio preko 27 miliona eura jer je Skočiđevojku prodao za 41.732 miliona eura, odnosno za 630 eura po kvadratu.

Kompanija “Montenegro Real Estate Investment Company Limited“ je osnovana 31. avgusta 2007. godine i to baš na dan kada je “Caldero Trading Limited“ kupio zemljište od ruskih vlasnika.

Izvršni direktor ove kompanije je bio Palestinac sa kanadskim pasošem Mohamed Borhan Rašid, a zastupnik kompanije u to vrijeme bila je advokatica Ana Kolarević-Đukanović, sestra Mila Đukanovića.

Foto: Screenshot/Libertas Press

Na ugovor o prenosu udjela je 18. decembra 2007. godine zaključen aneks kojim se konstatuje da je “Montenegro Real Estate Investment Company Limited“, odnosno firma “Monte Mena”, kao kupac isplatila samo prvi dio cijene.

Isplata prve tranše se u tri dana poklapa sa ugovorom sa kompanijom Olivere Ilinčić o prenosu 480.000 naknade zbog brisanja obavještenja o upisanoj restituciji.

Mnogi “bacili oko” na Skočiđevojku

U protekle dvije decenije, odnosno od 2005. pa sve do 2020. godine, zemlja na Skočiđevojci je više puta mijenjala vlasnike, a na kraju je kupila kiparska firma “K.D.P. Promotion and Investments Limited”, koja namjerava da na rtu gradi luksuzno turističko naselje.

Uvidom u Upravu za katastar u katastarskoj opštini Reževići 1 vidi se da su upisane zabilježbe na parcele bivše vojne baze po zahtjevu Aleksandra Radovića, predstavnika MZ Reževići, ali i blokade Poreske uprave, jer kiparska kompanija nije izmirila oko 180 hiljada eura duga na ime poreza na nepokretnost.

Blokadu je “upisala i Opština Budva koja je osujetila projekat kiparske kompanije jer je Uprava za zaštitu kulturnih dobara, postupajući po zahtjevu Službe glavnog gradskog arhitekte, početkom avgusta prošle godine donijela rješenje o uspostavljanju zaštite lokaliteta nekadašnjeg vojnog kompleksa ‘Skočiđevojka’ u trajanju od godinu”.

To je druga blokada u trajanju od godinu zbog objašnjenja da je, navodno, ”potrebno da se sprovede terensko i arhivsko istraživanje”...

Upućeni u dešavanja u Budvi navode da je upravo zemljište na Skočiđevojci bio povod raspada vlasti prethodnog predsjednika Opštine Mila Božovića, jer su se dvije sukobljene frakcije nekada jedinstvenog DF-a, međusobno optuživale ko je dobio mito da se realizuje projekat na rtu u Reževićima.